بخشش سبب آزادی عمل حضور خدا در دعا میگردد

خدا براي من بسيار نيكو بوده است. دست خدا را در پاسخهاي دعاي بسياري كه از او دريافت كرده‌ام، مشاهده نموده‌ام، پاسخهايي كه تنها طريق توصيف آنها ارائه حكايتهاي طولاني است. من شاهد بوده‌ام كه خداوند به چه طريق در پاسخ به دعا، اعضا خانواده و دوستان را به ايمان مسيحي آورده است. من شاهد باز شدن درهاي خداوند به روي ملل مختلف به سبب دعاي ايمانداران بوده‌ام. من شاهد بودم كه به سبب طلبيدن روي خدا توسط رهبران، يك ملت شفا يافته است. به نظر من شادي بزرگتر از شادي رفتن به حضور خدا وجود ندارد. امّا در عصر يك روز كه با تلاش و كوشش قصد داشتم كه به خلوت حضور خدا بروم، متوجه شدم كه قلبم بسيار سنگين و ناآماده است. به نظر ميرسيد كه درهاي آسمان به روي دعاهاي من بسته شده‌اند و اين وضعيت دو هفته ادامه داشت. در آن ايام در فلاكت و سيه‌روزي به سر ميبردم. من فكر نميكنم چيزي بدتر از اين وجود داشته باشد كه فرد رابطه‌اي صميمي و نزديك با خدا داشته باشد و سپس آن را از دست بدهد. زماني كه من از روي استيصال و ناكامي به نزد خدا فرياد برآوردم، روح‌القدس صحبت كردن با قلب مرا به آرامي آغاز كرد: تو بايد او را بخشي، تو نميتواني تلخي را در قلب خود حفظ كني و در عين حال رابطه‌اي صميمي با من داشته باشي. من ميدانستم كه اين واقعيت دارد، ليكن در اين باره بسيار احساس درد داشتم و فكر ميكردم كه به من بيحرمتي شده است. مردي كه خدا درباره‌اش با من سخن ميگفت كاري انجام داده بود كه قلب مرا شكسته بود. من فكر نميكردم كه بتوانم او را ببخشم. من تا آن زمان او را يكي از دوستان عزيز خود به شمار ميآوردم. لذا از خدا پرسيدم: چگونه اين شخص را ببخشم تو ميداني كه او عليه من چه كرده است! امّا خدا بار ديگر با قلب من صحبت كرده فرمود: آيا تو ميداني كه چه خطايايي نسبت به من مرتكب شده‌ايي تو فرزند مرا به قتل رساندي. اين يهوديان و روميان نبودند كه او را به صليب كشيدند. او ميتوانست ده فوج از ملائكه را بخواند تا آمده او را از صليب برهانند. اين گناهان تو بودند كه او را بر صليب ميخكوب كردند. گناهان تو او را كشتند. با اين وجود من تو را بخشيدم. همانطور كه من تو را بخشيدم تو نيز ميتواني اين مرد را ببخشي. جرم من به اثبات رسيده بود. لذا من به آرامي دعا نموده گفتم: پدر، من آن مرد را ميبخشم بلافاصله روح خداوند در مكان خلوت من به حركت در آمد. خداوند مرا ملاقات نمود، من قدرت بخشش آن مرد را نداشتم، امّا خداوند اين توانايي را داشت. خداوند مرا بخشيده بود و تنها كاري كه من ميبايد انجام ميدادم اين بود كه در اعماق وجود خود، به فيضي كه خدا نهاده بود، با ايمان نائل گردم. وقتي كه من در چشمه فيض و بخشش الهي غوطه ورشدم، دريافتم كه فيض او بر من عظيم و كافي است، از اين رو من قادر هستم ديگران را نيز ببخشم. تلخي بيش از هر فرد ديگري به حامل و نگاه دارنده خود آسيب ميرساند. تلخي دزد بيصدايي است كه به آرامي صميميت ما را با خدا ميربايد. ما با پنهان كردن تلخي در اعماق وجودمان هرگز قادر به حفظ صميميت با خدا نخواهيم شد. به همين دليل عيسي مسيح به شاگردان خود آموخت كه اينگونه دعا كنند: قرضهاي ما را ببخش چنانكه ما نيز قرضداران خود را مي بخشيم(متي 6: 12). ما با حفظ تلخي در قلبمان قادر به شناخت و تشخيص حضور خدا نيستيم. ما با وجود حفظ عداوت نميتوانيم با قدرت دعا كنيم. ما بايد انتخاب كنيم كه كداميك از اين دو براي ما مهمتر هستند، قدرت و حضور خدا، يا خشم وتلخي انتخاب يكي از اين مورد، چگونگي رابطه و مشاركت ما را با خدا تعيين خواهد كرد.