احساس تقصیر و رهایی از آن...

آيا افسردگي و پريشاني گناه است؟ اين سوالي است که ذهن بسياري از مسيحيان را به خود مشغول مي‌سازد. اين سوال معمولا از سوي کساني مطرح شده که بيشتر از ديگران بدنبال يافتن راه حل براي مسائل احساسي خود يا وابستگان خود هستند. گفتن جملاتي همچون: بايد ايمان بيشتري داشته باشي يا احتمالا گناهي در زندگي تو وجود دارد يا تو نبايد اينطوري باشي يا حتي اگر بيشتر دعا مي‌کردي (بيشتر کلام مي‌خواندي، به خدا نزديکتر مي‌بودي)، چنين مشکلي نمي‌داشتي. براي کسي که خود را بخاطر همه چيز مقصر و گناهکار مي‌دانند، گفتن اين جملات، جز اينکه بار تقصير او را بيشتر کند، فايده‌ي ديگري ندارد.


‎
‎ اما آيا اين جملات حقيقت دارند؟ آيا افسردگي، يک گناه و يا نمايانگر آن در زندگي است؟ من به وضوح پاسخ ‏مي‌‎دهم که‎ ‎نه‎ .
‎
‎ در بسياري موارد، افسردگي، همچون گرايش به الکل و بسياري چيزهاي ديگر که برعليه کتاب مقدس تصور ‏مي‌‎شوند، مي‌‎توانند دليل فيزيکي (جسمي) داشته باشند. دقت کنيد که گرايش به افسردگي و الکل ‏گناه نيست؛ تسليم آنها شدن گناه است‏‎.

‎ شخص دائم الخمر، با نوشيدن مشروب مست مي‌‎شود، بنابراين فرد مسيحي که دائم الخمر است و ‏مي‌‎خواهد در خداوند استوار باشد، بايد مطمئن شود که مشروب بعدي را نخواهد نوشيد. به همين نحو، ‏شخصي که بسوي افسردگي گرايش دارد، مقصر نيست؛ چراکه اين احساسات او هستند که همچون ‏ورطه‌‎اي او را پايين مي‌‎کشند. بلکه چگونگي برخورد او با اين گرداب تعيين مي‌‎کند ‏که آيا او در گناه است يا نه‏‎.
‎ ‎

‎ من هر وقت احساس مي‌‎کنم که افسردگي دستان سردش را بسويم دراز کرده تا مرا بگيرد، کارهاي ‏متعددي مي‌‎کنم‎.
‎
‎ ‎1- ‎قبل از هر چيز مطمئن مي‌‎شوم که همچنان به مطالعه کتابمقدس و دعا ادامه مي‌‎دهم. ‏افسردگي معمولا شما را وا مي‌‎دارد که دقيقا برعکس اين را انجام دهيد‎.
‎ در مسيح، قدرت اين را داريد که هرچه خدا مي‌‎خواهد انجام دهيد. به احساساتتان بگوييد‎ ‎‎نه ‎و به عهدي که با خداوند بستيد پاسخ مثبت بدهيد‎.
‎
‎ ‎2- ‎خدا را براي محبتش نسبت به من و اينکه مرا در جدال با افسردگي کمک مي‌‎کند شکر ‏مي‌‎گويم. اين بسيار مهم است. موارد مطرح شده در اين دو عنوان، براي مبارزه با احساس من مفيد ‏هستند. افسردگي من، مرا از ارتباط با ديگران حتي خدا بر حذر مي‌‎دارد و از سوي ديگر اين حس را در ‏من القاء مي‌‎کند که هيچکس حتي خدا مرا دوست ندارد. ولي با مطالعه‏‌‎ي کلام و دعا و گفتگو با ‏خدا، و شکرگزاري براي محبت او، اعلام مي‌‎کنم که‎:
‎ کلام خدا، نه وضعيت احساسي و روحي من، بلکه قوت من است‏‎.
‎ با شکرگزاري براي کمک خداوند در اين کشمکش، درعين حال، ايمان خودم را به خدا و کلام او ‏مي‌‎آزمايم، مخصوصا زماني که علاقه‏‌‎اي به انجام آن ندارم‏‎.
‎ ‎

‎ ‎3- ‎در آن لحظات، از اتخاذ هرگونه تصميم مهم خودداري مي‌‎کنم. اين را فهميده‌‎ام که در زمان ‏افسردگي، زندگي بيش از هر زمان ديگري سرد و دلگير مي‌‎شود. بنابراين هرگونه تصميمي که ‏مي‌‎گيرم بي‌‎ترديد، متاثر از احساس نادرستي است که نسبت به زندگي، کار و روابط خود ‏دارم‎.
‎ ‎

‎ اين قدمها در زندگي، به من اين امکان را مي‌‎دهند تا ايمان خودم را بيشتر از افرادي که طعم افسردگي را ‏نچشيده‌‎اند تقويت کنم. چرا که‎:
‎ خدارا سپاس مي‌‎گويم بخاطر اينکه از من مواظبت مي‌‎کند و به من مهر مي‌‎ورزد، حتي ‏زماني که نمي‌‎توان آنرا ببينم يا حس کنم‏‎.

‎ اگر اين تعريف کتابمقدسي از ايمان نيست، پس من نمي‌‎دانم چيست. اگر در زمان افسردگي، ‏مي‌‎توانيد به خدا به عنوان حمايتگر و کسي که شما را به سلامت از اين کشمکشها مي‌‎تواند ‏بيرون آورد،اعتماد کنيد، پس شما ايمانتان را بکار برده‏‌‎ايد. اگر در زماني که احساس بي‌‎مهري ‏از محيطتان مي‌‎کنيد، مي‌‎توانيد باور کنيد که او شما را دوست دارد، اين ايمان است‏‎.
‎ ‎

‎ درواقع، شخصي که با اعتماد به خدا با افسردگي دست و پنجه نرم مي‌‎کند، ايمان فوق العاده‏‌‎اي ‏دارد. بعنوان نمونه، به اين آيه‌‎ها در کتابمقدس نگاه کنيد‎.
‎ ‎(‎عبرانيان 11: 1-2، دوم قرنتيان 5: 7‏‎)
‎
‎ بنابراين افسردگي شما به خودي خود گناه نيست. بلکه گونه‌‎اي که به آن پاسخ مي‌‎دهيد، تعيين ‏کننده‌‎ي گناه است‏‎.
‎ ‎

‎ بياييد يک امتحان بکنيم. احتمالا وقتي حس مي‌‎کنيد که آن احساسات منفي و ناراحت کننده به سراغتان ‏مي‌‎آيند، با خود ميگوييد‎: ‎واي! دوباره اومد. بازم بايد ساعتهام رو با وحشت و پريشوني ‏بگذرونم‎. ‎اما، اين بار اينطور بگوييد‎:
‎ ‎

‎ ‎پدر آسماني، زمان آن رسيده که ايمان خودم را به تو نشان بدهم و آن را تقويت کنم. باشد که در تمام اين ‏لحظات ايمان خودم را به تو حفظ کنم‏‎. ‎ممکن است با گفتن اين جملات افسردگيتان رفع نشود، اما مسلما ‏تاثير آن، زندگيتان را تغيير خواهد داد. از طرفي کمکتان مي‌‎کند تا با خدا در بدترين شرايط نيز صادق و ‏راست باشيد‎.
‎ ‎

‎ امروز قوي باش: هر دردي درماني دارد‏‎
‎ ‎

‎ دنيايي تاريک را مجسم کنيد. در اين دنيا، احساسات شما به شنوايي، چشايي، بويايي و لامسه محدود خواهد بود. ‏تمام عمر را دولا کنار ديواري سنگي و صداي رفت و آمد مردم سپري کرده‏‌‎ايد. گرماي خورشيد را بر ‏صورتتان حس مي‌‎کنيد اما آن را نمي‌‎بينيد. سپس سايه‌‎اي بر شما فرود مي‌‎آيد ‏و به همراهش آرامش مي‌‎آورد. صدايي از نزديکتان سوالي مي‌‎پرسد که بسيار ‏شنيده‌‎ايد: گناه چه کسي باعث شده او کور بدنيا بيايد؟ آيا تقصير خودش بوده يا والدينش؟‎
‎ ‎

‎ شايد جملاتي اينچنين شنيده باشيد‎: ‎اين بيچاره‌‎ي بدبخت چه کرده که سزاوار چنين ‏زندگي‌‎اي است؟ کجا اشتباه کرده؟ والدينش چه کرده‏‌‎اند که او بايد اينگونه عذاب بکشد؟ چه ‏گناهي در زندگيش او را به زندگي‌‎اي اينچنين پست و بي‌‎اميد کشانيده؟ احتمالا براي افسردگي ‏نيز مشابه اين سوالات را از خود مي‌‎پرسيد. گذشته از اينها، مگر ما براي زندگي‌‎اي شاد خوانده ‏نشده‌‎ايم؟ اگر شاد نيستيم، پس جايي اشتباه کرده‏‌‎ايم‎.
‎ ‎

‎ در زمان عيسي نگرش معمولي وجود داشت که همه بيماري‌‎ها نشانه‌‎ي گناه است. منجي عالم ‏مي‌‎دانست که اين درست نيست، و آماده بود تا آن را ثابت کند‏‎.

‎ مرد جواني که در بالا به آن اشاره شد، مرد نابيناي يوحنا باب 9 مي‌‎باشد. سوال‌‎کنندگان نيز ‏شاگردان عيسي بودند. عيسي مسيح، با دانش الهي خود بعنوان بزرگترين فيزيکدان، دلگرم کننده‏‌‎ترين ‏واژه‌‎هاي کتاب مقدس را بکار مي‌‎برد‎:‎گناه نه اين شخص کرد و نه پدر و مادرش، بلکه ‏تا اعمال خدا در وي ظاهر شود‏ (‎يوحنا 9: 3‏‎).
‎ ‎

‎ چه گناهي مرتکب شده‏‌‎ام که افسردگي به سراغم آمده؟ بسياري مردم اين سوال را مي‌‎پرسند. ‏بياييد با بررسي آنچه که مسيح گفت، و با مخاطب قرار دادن خودمان، درسي کتابمقدسي و علمي بياموزيم‎:
‎
‎ ‎نه تو گناه کردي و نه پدر و مادر تو، بلکه تا اعمال خدا در تو آشکار شود‏‎.
‎ ‎

‎ من اطمينان مي‌‎دهم که افسردگي يک بيماري است. بيماري‌‎اي با اساس فيزيکي. افسردگي تنها ‏به مشکلات روحاني مربوط نمي‌‎شود. پس، از زير بار احساس تقصير و گناه بيرون بيا و به فکر درمان ‏آن باش‎.
‎ ‎

‎ ما مي‌‎خواهيم به تو کمک کنيم تا راه حلي براي افسردگيت بيابي و کار خدا در زندگيت آشکار شود و ‏خالق تو جلال بيابد‎.
‎ ‎

‎ قدمهاي عملي براي کمک‏‎
‎ ‎

‎ وقتي احساس مي‌‎کني که افسردگي و پريشاني بر زندگيت مسلط شده، به انجام کارهاي زير بپرداز‏‎:
‎ ‎

‎ ‎1- ‎اطمينان حاصل کن که هنوز به مطالعه کلام و دعا ادامه مي‌‎دهي. در مسيح قوت انجام هرآنچه که خدا ‏مي‌‎خواهد داري‎.
‎ ‎

‎ ‎2- ‎براي اينکه خدا تو را دوست دارد و در جدال با افسردگي کمکت مي‌‎کند شکر کن. کلام خدا اقتدار تو ‏مي‌‎باشد، نه شرايط فعلي تو‏‎.
‎ ‎

‎ ‎3- ‎سعي کن از اتخاذ هرگونه تصميم مهم با ذهني پريشان و آشفته پرهيز کني‎.
‎ ‎

‎ ‎4- ‎خدا را براي اينکه از تو مراقبت مي‌‎کند و به تو مهر مي‌‎ورزد شکرکن، حتي وقتي آنرا ‏نمي‌‎بيني و حس نمي‌‎کني. اين کار ايمان تو را به جريان انداخته و افزايش مي‌‎دهد‎.