از اطاعت ابراهیم تا نجات ما

پيدايش 22: 1-3 و واقع شد بعد از اين وقايع، که خدا ابراهيم را امتحان کرده، بدو گفت: «اي ابراهيم!» عرض کرد «لبيک». گفت: « اکنون پسر خود را، که يگانه‌ي توست و او را دوست مي‌داري، يعني اسحاق را، بردار و به زمين موريا برو، و او را در آنجا، بر يکي از کوههايي که به تو نشان مي‌دهم، براي قرباني سوختني بگذران.»

[center]

وقتي اين قسمت را مي‌‎خواندم، تا مدتها بدون توجه به معني آن، از آن مي‌‎گذشتم و فقط مصلوب ‏شدن مسيح برايم تداعي مي‌‎گشت. اما اين بار، با دقت در آن، موضوع برايم فرق کرد. چرا خداوند اين ‏آزمون را براي ابراهيم قرار داد؟ آيا با روش ديگري ايمان ابراهيم ارزيابي نمي‌‎شد؟ البته که خداوند از ‏ميزان ايمان ابراهيم مطلع بود چراکه او ابتدا و انتهاي همه چيز را مي‌‎داند. پس چرا قرباني کردن ‏اسحاق؟ او (اسحاق) که قرار بود نسلش به تعداد ستارگان آسمان باشد (برکت به/ از نسل او باشد). نکاتي که بدست ‏آوردم، براي خواننده نيز دلنواز خواهد بود؛ و چقدر بيشتر معنا مي‌‎يابد که در روزهاي مقدس و در نور صليب آنرا مطالعه کنيم‎.
‎ يکبار ديگر اين دو آيه را بخوانيم. به چند جمله‌‎ي آشنا برمي‌‎خوريم‎.
‎ «‎اکنون پسر خود را، که يگانه‌‎ي توست و او را دوست مي‌‎داري‎... »
‎ و حالا عميق تر به آن بيانديشيم. اين جملات در عهد جديد تکرار شده اند‏‎.
‎ ‎- ‎عيسي، پسر يگانه ي خدا ( يوحنا 3: 16‏‎)که او را دوست مي‌‎داشت‎.
‎ ‎- ‎آنگاه خطابي از آسمان در رسيد که‏‎:»‎اين است پسر حبيب من که از او خشنودم‏‎. «‎(متي 3: 17‏‎( ‎‎
‎ ‎- ‎و هنوز سخن بر زبانش بود که ناگاه ابري درخشنده بر ايشان سايه افکند و اينک آوازي از ابر در رسيد که‏‎:‎»اين است پسر حبيب من که از وي خشنودم. او را بشنويد‎. ‎« (‎يوحنا 17: 5‏‎)
‎ در چندين جاي ديگر نيز همين جملات را درباره‏‌‎ي عيسي مي‌‎خوانيم. مشابهت اين جملات با ‏آنچه که در داستان قرباني کردن اسحاق مي‌‎خوانيم، ذهن ما را بر اين مي‌‎دارد تا واقعيت قرباني ‏شدن عيسي براي گناهانمان را بيشتر درک کنيم‎.
‎ اما آنچه که مي‌‎خواهم به آن اشاره کنم، نه داستان قرباني شدن اسحاق و نه واقعيت مصلوب شدن عيسي ‏است. بلکه مکان رويداد است‏‎.
‎ دوباره پيدايش 22: 2 را بخوانيم: گفت‎: «‎اکنون پسر خود را، که يگانه‌‎ي توست و او را دوست ‏مي‌‎داري، يعني اسحاق را بردار و به زمين موريا برو، و او را در آنجا، بر يکي از کوههايي که به تو ‏نشان مي‌‎دهم، براي قرباني سوختني بگذران‏‎.»

زمين موريا‎
‎ ‎
‎منطقه‌‎اي کوهستاني که تنها دو مرتبه در کتاب مقدس از آن نام برده ‏شده است. ببينيم در اين زمين چه اتفاقاتي رخ داده است. نخستين بار، در پيدايش 22: 2 و دومين بار در دوم ‏تواريخ 3: 1‏‎ «‎و سليمان شروع کرد به بنا نمودن خانه‏‌‎ي خداوند در اورشليم بر کوه موريا، جايي ‏که (خداوند) بر پدرش داود ظاهر شده بود، جايي که داود در خرمنگاه ارنون يبوسي تعيين کرده ‏بود‎.»
‎ بعداً نگاهي نيز به ماجراي خرمنگاه ارنون يبوسي خواهيم انداخت. اما نکته‌‎ي مهمي که بايد بدان توجه ‏کنيم بناي خانه‏‌‎ي خداوند در مکاني است که اسحاق مي‌‎بايست قرباني شود. وقتي ‏رابطه‌‎ي ميان اين دو رويداد را يافتم احساس کردم يک قدم به پاسخ سوالهايم نزديکتر شده‏‌‎ام. در ‏اين مکان، سليمان معبد را ساخت. و شهر اورشليم به مرور وسعت يافت. ديوارهاي جديد در برابر ديوارهاي ‏قديمي برافراشته شدند‏‎.
‎ اکنون دوم سموئيل 24: 18-24 را بخوانيم. در اينجا نيز خداوند است که به نبي خود (جاد) مي‌‎گويد که ‏داود چه بايد بکند. از آنچه که از مفهوم داستان بر مي‌‎آيد، بنظر نمي‌‎آيد که داود از تاريخ آن ‏منطقه ( مکاني که اسحاق بايد قرباني مي‌‎شد) آگاهي داشته باشد‎.

تپه‌‎ي جلجتا‏‎
‎ ‎
‎بيرون از ديوارهاي اورشليم، در همان زمين موريا، تپه‏‌‎اي قرار داشت ‏که به آن جلجتا مي‌‎گفتند. و در اين مکان عيسي مسيح مصلوب شد. قدم آخر در جواب سوال. چرا‎:
‎ ‎- ‎دستور قرباني کردن اسحاق، آن هم در جايي که خود خدا براي ابراهيم تعيين کرد‏‎.
‎ ‎- ‎دستور خدا به داود براي بناي مذبح در خرمنگاه ارنون يبوسي‎.
‎ ‎- ‎بناي معبد در مکان خريداري شده توسط داود‏‎.
‎ ‎- ‎و در نهايت مصلوب شدن عيسي‎.
‎ حال دانستيم که چگونه وقايع در طول زمان تحت نظارت خداوند رخ مي‌‎دهند و چگونه نتيجه ‏مي‌‎يابند. ابراهيم، اسحاق، داود، سليمان و... در طول تاريخ آمدند و بخشي از برنامه خدا را انجام دادند و ‏شايد بدون آگاهي از آينده، اين دنيا را رها کردند و رفتند. اما خداوند ناظر بر دنيا، همچنان امور را در دست ‏دارد‎.

و اکنون زندگي ما‏‎
‎ در زندگي، با شرايط سختي مواجه مي‌‎شويم که نمي‌‎دانيم چگونه از آن بگذريم؛ با خودمان و خدا ‏کلنجار مي‌‎رويم. اما يک چيز را در نظر نمي‌‎گيريم. خدا محبت است. او از فشار و ناراحتي ما ‏لذت نمي‌‎برد. بلکه او خدايي است پر از محبت. او هيچ وقت از ما نمي‌‎خواهد که کاري مافوق ‏از توانمان انجام دهيم. خدا نه مي‌‎خواست که ابراهيم اسحاق را بکشد و نه بخاطر اطاعت او از خواست ‏خود منصرف شد. او برنامه‌‎اي عظيم تر در نظر داشت. ابراهيم نمي‌‎دانست که عيسي مسيح ‏هزاران سال بعد در همان مکان قرباني خواهد شد و نجات انسانها و آشتي آنها با خدا برايشان رايگان خواهد بود. ‏او فقط اطاعت کرد. ما نيز از آينده بي خبريم. اما بايد اين را بدانيم که خدا محبت است و چقدر خوب است که مثل ‏ابراهيم با خدا براي برنامه‏‌‎هاي او همکاري کنيم‎.