اندکی صبر سحر نزدیک است

شب سردی است ومن افسرده
راه دوری است وپایی خسته
تیرگی هست وچراغی مرده
می کنم تنها ازجاده عبور
دورماندند زمن آدمها
سایه ای ازسردیوار گذشت غمی افزودمرا برغمها
فکر تاریکی واین ویرانی بی خبر آمدتا بادل من
قصه ها ساز کند پنهانی
نیست رنگی که بگوید بامن :اندکی صبرسحرنزدیک است
هردم این بانگ برآرم ازدل
وای این شب چقدر تاریک است!
خنده ای کو که به دل انگیزم؟!
قطره ای کو که به دریا ریزم؟!
صخره ای کو که بدان آویزم؟!
مثل این است که شب نمناک است
دیگران راهم غمی هست به دل
غم من لیک
غمی نمناک است